Tetty Pols-Visser

Ik kijk naar buiten en zie in mijn tuin de amberboom in volle herfstpracht staan. Het is een boom waarvan de bladeren de mooiste verscheidenheid aan gele, bruine, oranje, rode en dieprode tinten laat zien. Onder de boom hebben de versgevallen bladeren een veelkleurig tapijt gecreëerd. Zij kondigen de komende lente aan.

Herfst. De bladeren vallen, de rijpe vruchten worden losgelaten, de bomen worden kaal. De natuur sterft af.

De herfst laat in alle opzichten de vergankelijkheid van het leven zien. Het is het seizoen dat het meest wordt verbonden aan de dood die het einde van iets of iemand markeert.

We kennen allemaal de uitdrukking: In de herfst van je leven zijn. Terwijl in alle herfstpracht de kracht van de natuur ervaren kan worden, symboliseert de uitdrukking ‘in de herfst van je leven zijn’ tegelijkertijd de tijd waarin de levenskrachten afnemen.

Het is de tijd waarin je terugblikt op het leven. Wat heb je meegemaakt, gedaan, geleerd? Zo kan de balans opgemaakt worden van wat je innerlijk hebt geoogst in het leven.

Soms zijn mensen bang voor de herfst van het leven. Ze zijn bang dat de kleuren voorgoed zullen vergaan. Ze zijn bang voor de dood die zal komen.

Zoals de natuur afsterft in het vertrouwen dat dit verkleurde einde een nieuw begin inluidt in frisse groene kleuren, zo luidt de dood een nieuwe geboorte in.

Wie zijn leven vast wil houden, zal het verliezen.

Maar wie het los durft te laten, zal het vinden.

(Mattheüs 16:25)

Ik wens je toe dat je in de herfst van je leven in vertrouwen kunt loslaten wat rijp is om losgelaten te worden, tot je tenslotte in het aangezicht van de dood, je aardse lichaam moet loslaten, de omhulling van je ware natuur. En dat je in vrede bent met wat overblijft, wat echt is: Jij, Puur Goddelijk Bewustzijn. Je ‘nieuwe’ leven kan beginnen.

Ter bezinning onderstaand filmpje ‘De avond van het leven’.