And I said to the man
who stood at the gate of the year:
‘Give me a light,
that I may tread
safely into the unknown.’
And he replied:
‘Go out into the darkness
and put your hand into the Hand of God!
That shall be to you better than light
and safer than a known way.’
(Minnie Louise Haskins)
en de laatste vragen
van het geleden jaar
staan voor de deur,
de bomen kouder
en de dromen ouder
maar de verwachting
nog vol gloed en kleur
want wij geloven:
het licht van boven
is niet te doven
stelt niet teleur
voor alle vragen
van alle dagen
achter de einder – achter de deur
(Anton van Wilderode 1918-1998)
(uit: Op hoop van vrede)
Komt allen tezamen
Het wonder van de Kerstnacht is niet een gebeurtenis van toen,
die zich buiten ons heeft afgespeeld,
waar wij alleen maar als toeschouwer naar kunnen kijken.
Het wonder van de Kerstnacht is een gebeurtenis van nu,
die zich binnenin ons kan openbaren,
als wij ons hart daarvoor openen.
Komt allen tezamen.
Het goddelijk kind wil in ons geboren worden.
Het wonder van de Kerstnacht
waarin het woord vorm heeft gekregen.
In de menswording van God
heeft het Licht zich met ons verbonden.
De liefde van God is zichtbaar geworden in Jezus.
De geboorte van het Christuskind
herinnert ons aan het goddelijk Licht van Liefde
dat in ieder van ons ligt.
Komt allen tezamen
Laat het licht van bewustzijn je doorstralen
Dan wordt het goddelijk kind in ons herboren.
Wij zijn het Levende Licht
Dingen gebeuren met een reden
De gloednieuwe pastor en zijn vrouw, die pas benoemd waren om een nieuwe parochie te gaan leiden, kregen de opdracht om een kerk te heropenen in de voorstad Brooklyn (New York). Ze kwamen daar vroeg in oktober aan en waren helemaal opgetogen over die kans.
Hun enthousiasme zakte wel wat toen ze de kerk zagen, want er was daar wel veel werk te doen. Ze maakten een goed plan om alles in de kerk op te knappen, zodat de eerste kerkdienst daar op Kerstavond kon zijn.
Ze werkten hard, repareerden kerkbanken, deden stukadoorswerk en schilderden muren. Kortom, alles wat nodig was deden ze. Op 18 december lagen ze voor op schema en was alles zo goed als klaar. Op 19 december kwam er een vreselijke storm met heel veel regen die de hele omgeving teisterde en wel twee dagen duurde.
Op de 21e december ging de pastor naar de kerk en de moed zonk hem in de schoenen toen hij zag dat het dak gelekt had. Een groot stuk pleisterwerk bleek van de muur naar beneden gevallen, en dat zorgde voor een gapend gat van 6,5 x 2,5 m op hoofdhoogte in de muur. Het pleisterwerk was precies tussen het altaar en de kansel op de grond gevallen.
De pastor ruimde de gevallen troep van de vloer op en wist niet wat hij nu verder moest doen, maar zette voorlopig de Kerstavond maar uit zijn gedachten en ging op weg naar huis. Onderweg kwam hij langs een vlooienmarkt die door het een of andere liefdadigheidsbedrijf was georganiseerd. Hij stapte er naar binnen.
Eén van de items die aangeboden werden, was een schitterend, handgemaakt ivoorkleurig gehaakt tafelkleed. Het was zeer bijzonder gemaakt en er waren ook schitterende kleuren in verwerkt, en daarmee was in het midden van het kleed een Kruis geborduurd. Het kleed had volgens de pastor precies de juiste maat om daarmee het pleisterloze gat in de muur te kunnen bedekken. Hij kocht het kleed en ging terug naar de kerk.
Het was inmiddels gaan sneeuwen. Een oudere vrouw kwam aanrennen vanuit een tegengestelde richting om de bus te halen. Ze miste de bus. De pastor nodigde haar uit om in de warme kerk te wachten op de volgende bus, die 45 minuten later zou komen. De vrouw zat in de kerkbank en besteedde geen aandacht aan de pastor die een ladder was gaan halen en ook haken en spijkers om het kleed als wandtapijt tegen de muur op te hangen. Toen het eenmaal hing, kon de pastor nauwelijks geloven hoe mooi het stond en inderdaad bedekte het kleed de hele pleisterloze plek op de muur.
Toen merkte de pastor pas weer de vrouw op die over het pad tussen de kerkbanken door naar voren liep, richting wandkleed. Haar gezicht was zo wit als een doek… ‘Pastor’, vroeg ze, ‘waar hebt u dit kleed vandaan?’ De pastor vertelde het haar. De vrouw vroeg hem of hij de onderste rechter hoek wilde bekijken om te zien of daar de initialen, de letters EBG gehaakt waren. Dat bleek inderdaad zo. Het waren de initialen van de vrouw. Ze had dit kleed 35 jaar geleden gemaakt toen ze in Oostenrijk woonde.
De vrouw kon het nauwelijks geloven toen de pastor vertelde hoe hij aan het tafelkleed was gekomen. De vrouw legde uit dat, vóór de oorlog, zij en haar man welgestelde mensen waren in Oostenrijk… Toen de Nazi’s kwamen werd ze door haar man gedwongen het land zo snel mogelijk te ontvluchten. Hij zou haar een week later nareizen. Hij werd gevangen genomen en in de gevangenis gestopt. Nooit had ze haar echtgenoot en haar huis meer teruggezien.
De pastor wilde haar het tafelkleed teruggeven; maar zij stond erop dat hij het kleed voor de kerk zou blijven gebruiken. De pastor, op zijn beurt, stond erop dat hij haar naar huis zou brengen, dat was het minste wat hij voor haar kon doen… Ze woonde aan de andere kant van Staten Island en bleek deze dag alleen maar in Brooklyn… vanwege een baantje om een huis schoon te maken.
Wat was het een prachtige kerkdienst op die Kerstavond. De kerk zat bijna helemaal vol. De muziek en de sfeer waren fantastisch. Aan het eind van de dienst groetten de pastor en zijn vrouw bij de deur iedereen tot afscheid en de meeste mensen zeiden dat ze beslist weer naar een volgende kerkdienst zouden komen.
Een oudere man, de pastor herkende hem als iemand uit de buurt, bleef zitten in de kerkbank en staarde wat voor zich uit. De pastor vroeg zich af waarom hij niet vertrok.
De man stelde hem ineens de vraag waar hij dat tafelkleed vandaan had dat daar voor hem aan de muur hing, omdat het identiek was aan het tafelkleed dat zijn vrouw had gemaakt jaren geleden toen zij nog in Oostenrijk woonden, vóór de oorlog. Hoe konden twee tafelkleden zo precies hetzelfde zijn?
Hij vertelde de pastor hoe de Nazi’s daar kwamen en dat hij zijn vrouw gedwongen had te vluchten voor haar eigen veiligheid. Hij was van plan haar achterna te gaan en ook te vluchten, maar hij werd gearresteerd en in de gevangenis gestopt… Hij had zijn vrouw en zijn huis in al die 35 jaar nooit meer teruggezien.
De pastor vroeg aan de man of hij hem een ritje in de auto mocht aanbieden. Dat accepteerde hij en ze reden naar Staten Island en naar hetzelfde huis waar de pastor de vrouw drie dagen daarvoor had afgezet. Hij hielp de man drie trappen te beklimmen naar het appartement van de vrouw.
De pastor klopte op de deur en toen zag hij de meest bijzondere Kerstontmoeting die hij zich ooit had kunnen voorstellen.
Een waar gebeurd verhaal! – ondertekend door Pastor Rob Reid, die zegt dat God werkt via mysterieuze wegen.
(dit mooie Kerstverhaal (vertaling Marja Lensink) is ooit geplaatst in de Terugkeer, een uitgave van Stichting Merkawah)
Het is de vierde zondag van Advent. De periode die voorafgaat aan Kerstmis. De periode van de eerste zondag van Advent tot Driekoningen is de tijd van verwachting en verdieping, van inkeer en bezinning.
Kerst nadert… het licht breekt door…
Nu daagt het in het oosten
Het licht schijnt overal…
Zo begint een aloud adventslied, dat de geboorte van het Licht der Wereld aankondigt.
Enya zingt:
Come! See! High above
Come! See! High in the heavens
a new star shining bright;
out of the darkness comes a light
De hemel raakt de aarde aan.
Een stralend licht is opgegaan.
Is jou al een licht opgegaan?
Het teken van Kerstmis is een ster, een licht in de duisternis.
Zie het niet als buiten jezelf, maar stralend in jezelf.
Heb jij jezelf al aan het licht gebracht?
Het licht in jou, wacht op jou,
dat jij je bewust wordt, dat jij het licht bent.
Het is tijd om je goddelijke kern aan het licht te brengen.
Wat houdt je tegen om een fonkelende ster te zijn?
Sta op! En schitter! Laat het licht zien.
Het is de derde zondag van Advent. De periode die voorafgaat aan Kerstmis. De periode van de eerste zondag van Advent tot Driekoningen is de tijd van verwachting en verdieping, van inkeer en bezinning.
Jezus – Emmanuel – God met ons
We kijken uit naar God die naar ons toekomt. Tegelijkertijd is het een oproep aan ons om naar God toe te komen. Daartoe moet je soms flink wakker geschud worden en eraan herinnerd worden dat het tijd is om temidden van de uiterlijke drukte de blik naar binnen te richten.
We kijken uit naar de geboorte van Christus, maar kijken we ook uit naar onszelf? Want Christus…dat ben jeZelf. Dat is je geboorterecht.
Vul je hart
Vergeet niet je hart te vullen, terwijl je de decembermaand vult met drukte, gezelligheid, versieringen, cadeaus en eten. Je hart wijst je de weg naar het Licht.
He who has not Christmas in his heart, will never find it under a tree. (Roy L. Smith)
Sta stil bij jeZelf
Denk eraan dat je niet jeZelf voorbij rent, terwijl je rent langs volle etalages en sociale verplichtingen.
Vergeet niet de ware boodschap van Kerstmis terwijl je het boodschappenlijstje voor de Kerstdagen maakt.
Laat je niet leven door de kerstdrukte, leef ermee en geniet ervan. Voor je het weet zijn de Kerstdagen weer voorbij, en dan…
Christmas is not a time nor a season, but a state of mind. To cherish peace and goodwill, to be plenteous in mercy, is to have the real spirit of Christmas.
(Calvin Coolidge, 30e president van de VS)
We kijken uit naar het Licht dat in de wereld zal komen, maar er wordt uitgekeken naar hoe wij het Licht in de wereld zijn.
Kerstmis is een geschenk van God dat een mens niet kan houden, tenzij hij het weggeeft aan iemand anders.
(Dorothy Cameron Smith, schrijfster)
Het is de tweede zondag van Advent. De periode die voorafgaat aan Kerstmis. De periode van de eerste zondag van Advent tot Driekoningen is de tijd van verwachting en verdieping, van inkeer en bezinning.
Ik steek de kaars aan en draag het licht op aan
Onze Vader-Moeder ziel
Licht in de Hemelen
Licht in onze harten
Ik draag het licht op aan
De Scheppende Kracht van Liefde
die in ons is
die wij ten diepste zijn
Ik draag het licht op aan
de Alomvattende Geest
leven-gevende Adem
Bron van ons bestaan
… dat het Licht ons de weg mag wijzen door de duisternis heen…
… dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht…
Ik steek de regenboogkaars aan.
De regenboog is symbool voor de verbinding tussen de goddelijke wereld en de aardse wereld.
Laten we het licht aansteken voor onszelf,
omdat we de moeite waard zijn, bijzonder zijn,
omdat ieder van ons op zijn eigen manier een unieke expressie van de Spirit is.
Laten we het licht uitnodigen om in ons midden aanwezig te zijn
en onszelf en elkaar alle kleuren van de regenboog wensen.
In verbondenheid.
