Als ik, op het moment dat ik dit schrijf, naar buiten kijk, zie ik dat de zon even tussen de buien door schijnt. Het is alsof Gods glimlach over stad en land gaat. Het geeft mij een warm gevoel. Ik hoop voor je dat letterlijk en figuurlijk de zon schijnt als je dit leest. Zo niet, een glimlach kan als een zonnestraal zijn die je hart verwarmt.
Ik stuur je een glimlach uit de hemel.
‘En toen de Pinksterdag aanbrak, waren allen tezamen bijeen. En eensklaps kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en vulde het gehele huis, waar zij gezeten waren; en er vertoonden zich aan hen tongen als van vuur, die zich verdeelden, en het zette zich op ieder van hen; en zij werden allen vervuld met de heilige Geest en begonnen met andere tongen te spreken, zoals de Geest het hun gaf uit te spreken.’
(De Handelingen der Apostelen 2: 1-4)
Aangeraakt door de Geest die vuur en liefde is
In mijn jeugd werd ik mij bewust dat er een ‘aanraken’ bestond wat voorbij het fysieke ging. Het was een geestelijk aanraken. Ik wist dat, omdat ik iemand meemaakte bij wie dat voor mij zichtbaar was.
Toen ik een jaar of twaalf was, gingen we op een camping op zondagochtend naar een openluchtkerkdienst. Ik vond het vreselijk dat zelfs in de vakantie de kerkgang in ere werd gehouden. Ik voelde mij dan ook, zichtbaar voor iedereen, als een heilig boontje achter mijn vader en moeder aanlopen. Het was eerste pinksterdag.
We zaten op houten bankjes, te midden van een bosrijke natuur. Er werd van mij verwacht mee te zingen, mee te bidden en te luisteren naar een weliswaar enthousiaste dominee die het pinksterverhaal zou gaan vertellen. Toen gebeurde het.
Ik werd gegrepen door het enthousiasme waarmee deze man begon te spreken en kreeg het gevoel dat hij bijzonder groot nieuws te vertellen had. Ik kon niet anders dan luisteren. Ik had en heb nog nooit iemand zó bezield en geestdriftig over de uitstorting van de Heilige Geest horen vertellen. Het maakte een diepe indruk op mij. Hij vertelde zo vol vuur, dat ik dacht: hij is erbij geweest, hij heeft het meegemaakt, hij weet iets wat ik nog niet weet.
Wat ik nog nooit gezien had en niet voor mogelijk had gehouden, stond voor mij op dat moment vast. Deze man was werkelijk aangeraakt door en vervuld van de Heilige Geest. Ik dacht: nog even en de vlammetjes van vuur boven zijn hoofd worden zichtbaar. Het voelde alsof ik getuige was van een geheim dat onthuld werd en ik dacht: dit is het. Zó voelt het. Ik voelde verwondering en blijdschap dat ik hiervan iets mocht zien en vroeg mij in stilte af of anderen het ook gezien en gevoeld hadden.
Dit gebeuren uit mijn jeugd, dat mij nog haarscherp voor de geest staat, is voor mij altijd symbool gebleven voor hoe het is als je ‘aangeraakt’ wordt. Pinksteren: het feest van de Geest, waardoor een mens ontwaakt, bewust wordt, waardoor een mens wordt bewogen om de weg van de liefde te gaan.
(uit: Verdwaald verlangen – Een zoektocht naar de hemel op aarde)
Ik herinnerde mij deze gebeurtenis opnieuw, nadat ik mij mijn bijnadoodervaring heb herinnerd, waardoor ik innerlijk aangeraakt ben door en vervuld van de goddelijke liefde.
Gods glimlach heeft mij aangeraakt en mij tot leven gewekt.
Ik vier mijn innerlijke pinksterfeest.
Pinksteren is niet alleen maar een eenmalige gebeurtenis in de groep apostelen die bijeen waren en op deze wijze wakker werden geschud. Zij werden tot in het diepst van hun wezen geraakt. De Geest in hen werd tot leven gewekt. Terwijl zij dachten dat Hij hen had verlaten, vonden ze Hem in zichzelf terug. De doorbraak die destijds vanuit de geestelijke wereld plaatsvond, gaat tot op de dag van vandaag door.
Pinksteren duidt op het transformatieproces waar de mensheid en planeet aarde nu doorheen gaan, waarin de energieën van het Watermantijdperk steeds krachtiger worden. De doop met de geest van liefde en waarheid is zich aan het voltrekken. We gaan een nieuwe fase binnen, waarin wij ons kunnen verbinden met de Geest die ruim 2000 jaar geleden op aarde in ons en tussen ons werkzaam is geworden en die de mensheid in een nieuw licht wil plaatsen.
Pinksteren is een gebeurtenis die hier en nu plaatsvindt en kan plaatsvinden op het moment dat je je hart daarvoor opent. De wind van de geest die door de wereld trekt doet al het stof opdwarrelen. We komen onder het stof vandaan en herinneren ons wie we zijn en waarom wij hier zijn. Om de liefde die we zijn te leven en zo de Christusgeest in onszelf tot leven te roepen.
Door de Christuskracht in ons tot ontwikkeling te brengen, verheffen wij ons naar een hogere vorm van bewustzijn. De allesomvattende universele liefde zal zich in ons hart openbaren. Het doel van de kosmos en ons menszijn op aarde is uiteindelijk die geestelijke wedergeboorte. Dan zal er door ons heen een nieuwe tijd aanbreken.
Kom in beweging. Ga het innerlijke pad van de Christus.
Laat de wind van de geest door je hoofd en hart waaien.
Roep je ziel wakker. Ontwaak.
Laat je hart en leven in vuur en vlam zetten.
Ik wens je toe,
dat je aangeraakt mag worden door de Geest die Liefde is,
dat het vuur van de Geest je innerlijke vlam mag aanwakkeren,
en dat je Gods glimlach in alles en iedereen mag herkennen.
‘En nadat Hij dit gesproken had, werd Hij opgenomen, terwijl zij het zagen, en een wolk onttrok Hem aan hun ogen. En toen zij naar de hemel staarden, terwijl Hij henenvoer, zie, twee mannen in witte klederen stonden bij hen, die ook zeiden: Galileese mannen, wat staat gij daar en ziet op naar de hemel? Deze Jezus, die van u opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze wederkomen, als gij Hem ten hemel hebt zien varen.’
(De Handelingen der Apostelen 1: 9-11)
Als we spreken over de wederkomst van Christus klinkt het alsof er sprake is van een terugkeer van weggeweest. Maar Hij komt niet terug, want Hij is nooit weggeweest. Wat er vanuit ons menszijn niet lijkt te zijn, is er wel, alleen niet zichtbaar voor onze ‘aardse’ ogen. Het is slechts een beperking van ons ‘zien’. Hij is er altijd geweest, maar vanuit een dimensie die wij met onze ‘aardse’ ogen niet kunnen zien.
Heel lang heeft men een ‘stoffelijke’ wederkomst van Christus verwacht. De christelijke traditie zag het als een concrete realiteit en ging ervan uit dat Hij als mens zou terugkomen. Hij ging op de wolken en zou terugkeren op de wolken, om de hemel op aarde te brengen. Het is een beeld waar heden ten dage veel mensen niets mee kunnen en wat voor menigeen ongeloofwaardig is geworden.
Maar als je de Bijbel geestelijk leert lezen en verstaan, openbaart zich het geheim van de teksten en ontdek je dat de Hemelvaart en de Wederkomst zuiver symbolisch is bedoeld.
Hij ging op de wolken en zou terugkeren op de wolken. De esoterische traditie vertelt ons dat de wolk het symbool is van onbewustheid en de beperktheid van ons waarnemingsvermogen.
In deze tijd van bewustwording en verinnerlijking worden steeds meer mensen zich bewust dat het een geestelijke wederkomst zal zijn. Een energetisch gebeuren dat zich zal voltrekken op het onstoffelijke vlak. De ware betekenis van de wederkomst is de geboorte van Christus in ons. We moeten Christus niet langer buiten onszelf zoeken, maar in onszelf vinden.
Wij leven in een tijd van grote transformatie, waarin we uitgenodigd worden om ons naar binnen te keren, om de geestelijke potentie in onszelf te ontdekken. De innerlijke Christus, onze oorspronkelijke natuur, is in ieder van ons aanwezig. Steeds meer mensen ervaren een levende verbinding met de geestelijke wereld, waardoor men helderder gaat zien wat zich op de fijnstoffelijke niveaus afspeelt.
Christus staat voor bewustzijn. Door dat bewustzijn te ontwikkelen zal de wolk van onbewustheid en onwetendheid optrekken en de sluier die over onze zintuigen ligt zal oplossen. Dan zullen wij Hem in de onzichtbare dimensie van de geest kunnen ‘zien’, als een voelbare aanwezige kracht in ons hart. Wij zullen innerlijk weten dat de wederkomst van Christus in onszelf plaatsvindt. Hier en nu.
De hemel op aarde is onze geestelijke wedergeboorte.
De ogen van ons hart worden geopend.
We zien onszelf in de spiegel van de ziel.
We komen tot ons God-zijn.