Tetty Pols-Visser

We keken naar het ‘tuintje’ op de tafel. Alle narcissen, blauwe druifjes en krokussen stonden volop in bloei.

‘Heb jij jezelf al in bloei gezet vandaag?’

‘Heb je een ander in bloei gezet vandaag?’

De vraag verraste haar en ze trok zich onmiddellijk terug in zichzelf. De vraag confronteerde haar met zichzelf. Had ze wel stilgestaan bij zichzelf vandaag? Of was ze zo in beslag genomen door alle daagse werkzaamheden dat ze niet aan zichzelf was toegekomen? Had ze zich misschien zo mee laten slepen in de vaart der volkeren dat ze ook aan de ander voorbij was gegaan? Zonder bewust te zijn.

Niet goed raad wetend met de vraag en met het gevoel dat er iets van haar verwacht werd waaraan ze niet voldaan had of waarvan ze niet wist hoe daaraan te voldoen, antwoordde ze: ‘Ik ben nog in de knop.’

Wat liet zij überhaupt van zichzelf zien? Of hield ze krampachtig alles binnen? Hoe lang bleef ze nog in de knop? Zonder de verbinding te voelen met wie ze ten diepste was.

Ik moest denken  aan wat ik ooit las:

‘En de dag brak aan dat het pijnlijker was om een gesloten knop te blijven, dan om het risico te nemen van het open bloeien.’

Hierover gaat mijn eigen levensverhaal dat ik beschreven heb in Verdwaald verlangen – Een zoektocht naar de hemel op aarde.

Pas als de knop zich opent, kijken we in het hart van de bloem.

Als jij je opent, kom je in het hart van je Zelf.

Laat je Zelf zien. Wek de goddelijkheid die sluimert in je hart.

Vier je Ziel.

Ik wens je een bloeiende dag, vanuit een open hart.

In ‘mijn tuintje’ is ieders groeitempo nu zichtbaar. Terwijl de krokussen nog sprietjes zijn, de knoppen van de blauwe druifjes net zichtbaar zijn, staan de eerste narcissen al in bloei. Alles groeit in zijn oorspronkelijke eigen vorm.

Het mysterie van de schepping zie je weerspiegeld in de natuur.

Wij zijn de natuur. Bezield. Vervuld van de Goddelijke Geest. Ondanks onze uiterlijke verschillen zijn we Eén. We komen uit dezelfde Bron. De goddelijk energie stroomt door ons heen. In ons schuilt de levenskracht.

Vier het Leven. Vier dat je er bent.

Je bent zoals God je bedoeld heeft.

Vier je eigen groei

 zodat je steeds meer tot volle bloei kunt komen.

In een grote, ronde glazen schaal heb ik ‘een tuintje’ gemaakt voor binnenshuis. Tussen mos, klimop en stronken staan narcissen, krokussen en blauwe druifjes, waarvan de eerste groene sprietjes boven de aarde uit komen.

De verschillende soorten bolletjes bezitten allemaal hun eigenheid en zullen eensgezind bij elkaar, in hun eigen tempo, hun eigen individuele groeiproces gaan doorlopen om tot volle bloei te komen. Ze zullen zich niet met elkaar vergelijken, maar groeien en leven naar hun eigen natuur.

Ik moet denken aan een kaart die ik afgelopen Kerst heb gekregen en waarop een tekst van de Benedictijner monnik Anselm Grün was geschreven.

‘Het is niet de bedoeling dat jij jezelf met anderen vergelijkt, maar dat je de moed hebt om je eigen tempo te vinden en ook in dit tempo te leven.’

In mijn leven heb ik vaak de gedachte gehad: Wat stel ik nou voor? Zo onopvallend, zo nietszeggend vergeleken bij anderen om mij heen, die zoveel meer deden en durfden, die zoveel meer konden en wisten (dacht ik), waarbij ik mij volledig in het niet voelde zinken. Met andere woorden:

Je vergelijkt jezelf met een ander en daarin ga je voorbij aan je eigen waarde. Als ik een raceauto ben en jij bent een vrachtauto, kun jij dan net zo hard als ik? Nee. Ben ik dan net zo sterk als jij? Nee. Waarom wil jij wat ik kan en waarom zou ik willen wat jij kunt? Het probleem met ons mensen is dat we allemaal verschillend willen zijn en op het moment dat we dat zijn, willen we allemaal hetzelfde zijn. (uit: Verdwaald verlangen – Een zoektocht naar de hemel op aarde)

In zoals we willen zijn als de ander, kijken we naar wat de ander heeft of doet en naar hoe we willen voelen, kijken we naar wie we zijn. Het gaat er niet alleen om wat jij een ander laat zien, maar zeker ook wat jij jezelf laat zien en daar het Zelf-bewustzijn in vinden. 

Het leven is groei en verandering. Als je de moed hebt om te groeien, te veranderen, beweeg dan soepel mee met de stroom van het leven. Ieder doet dat op zijn eigen manier, dus houd daarin ook rekening met het groeitempo van de ander. Geef jezelf evenals de ander de ruimte en de gelegenheid om in je eigen tempo tot inzicht te komen en zo te groeien aan het leven.  

Laat de mensen in jouw omgeving zijn zoals ze zijn met al hun mooie, goede, donkere, lieve en irritante kanten. Als je niet oordeelt, maar probeert te begrijpen waarom de ander zo is, zul je groeien in liefdeskracht en… 

 AL levend groei je aan je eigen natuur.